Na prawidłowy rozwój dziecka ma wpływ wiele czynników. Należą do nich między innymi zbilansowana dieta, odpowiednia ilość ruchu i zabaw na świeżym powietrzu, właściwa ilość snu, a także bodźce zmysłowe, wśród których istotną rolę odgrywa dotyk. Ma on znaczenie zarówno dla zapewnienia komfortu fizycznego, jak i psychicznego. Co więcej, jest niezbędny już od pierwszych chwil życia i przez wiele kolejnych lat dorastania.
Dlaczego dotyk jest tak ważny w rozwoju dziecka?
Od chwili narodzin dotyk jest najważniejszym zmysłem, dzięki któremu noworodek poznaje świat. Przez delikatną skórę może poczuć, czy coś jest ciepłe czy zimne, mokre czy suche, twarde czy miękkie. Fizyczny kontakt uczy malucha poczucia bezpieczeństwa i bliskości, a w późniejszym okresie również wyrażania emocji. Nie bez powodu niemowlę uspokaja się, gdy tylko matka przytuli je do piersi. Badania naukowe potwierdzają, że dzieci, które nie są wystarczająco często dotykane z ciepłem i czułością, znacznie wolniej rosną, gorzej się uczą, mają problemy z koncentracją i zapamiętywaniem, a w dorosłym życiu nie radzą sobie z uczuciami i ich prawidłowym wyrażaniem. Jednak aby kontakt fizyczny spełniał swoją rolę, musi być delikatny, cierpliwy, dający poczucie bezpieczeństwa i wyrażający miłość. Nie może wydawać się wymuszony, wręcz medyczny czy zadaniowy. Powinien towarzyszyć codziennym czynnościom, takim jak kąpiele, pielęgnacja, karmienie czy usypianie. Właściwy i częsty dotyk tworzy między rodzicem a dzieckiem więź jedyną w swoim rodzaju, która buduje nie tylko zaufanie, ale także bezgraniczną miłość.
Rozwój emocjonalny
Okres noworodkowy i niemowlęcy to czas, kiedy dotyk jest właściwie nieunikniony, ponieważ przez większość czasu nosimy dzidziusia na rękach. Jednak mimo wszystko oboje rodziców powinno dążyć do jak najczęstszego udziału w codziennych rytuałach pielęgnacyjnych dziecka. Maluchy od urodzenia przytulamy do piersi, głaszczemy dłonią po policzkach i rączkach, dotykamy ich brzuszków i stópek podczas przewijania, masujemy po pleckach w trakcie kąpieli, a po niej nacieramy delikatnie całe ciałko oliwką lub balsamem od ramion aż po pięty. Pamiętamy przy tym, by nasze ręce były ciepłe i nie poruszały się nerwowo.
Dzieci między pierwszym a drugim rokiem życia są już znacznie bardziej świadome świata i roli dotyku. Ich ciała są też silniejsze, dzięki czemu zabawy z rodzicami mogą być bardziej urozmaicone. Oprócz łaskotania przy przewijaniu, masaży i kąpieli, można wypróbować także znane zabawy oscylujące wokół kontaktu fizycznego, których celem jest połączenie go ze śmiechem lub zainteresowanie malucha jakąś historyjką. Ponadto, około 1-2 letnie dziecko jest już zazwyczaj gotowe na słuchanie bajek i pokazywanie paluszkiem różnych obrazków w książce, dlatego powinno się jak najczęściej zachęcać je do takiej nauki, sadzając sobie malucha na kolanach. Starsze dzieci również nie są obojętne na dotyk, jednak należy go dopasować adekwatnie do wieku i osobistych preferencji młodego człowieka, który na tym etapie może nie życzyć już sobie głaskania po głowie czy też łaskotania (zwłaszcza przy kolegach).
Dotyk jest nieocenioną metodą sensorycznej stymulacji rozwoju dziecka. Starając się dostarczyć go w jak największej ilości, należy pamiętać, by nigdy nie był wprowadzany wbrew woli malucha, ponieważ może to skutkować zbudowaniem w nim niechęci do jakichkolwiek kontaktów fizycznych. Wyrażanie miłości mądrym i czułym dotykiem to inwestycja w stworzenie więzi, która przetrwa długie lata i przyniesie ogromne szczęście zarówno dziecku, jak i rodzicom.
Źródło: Sensoludki.pl – żłobek Warszawa
