Zabiegi dentystyczne pod narkozą, a więc z wykorzystaniem podtlenku azotu, stosuje się nie tylko przy szczególnie skomplikowanych i bolesnych zabiegach, ale również wówczas, gdy pacjent panicznie boi się zabiegu (dentofobia) lub nie chce współpracować ze stomatologiem (u niektórych dzieci). Choć nie należy bać się znieczulenia ogólnego, to przed jego zastosowaniem należy szczegółowo poinformować anestezjologa o swoim stanie zdrowia, by stwierdzić, czy nie ma ku temu żadnych przeciwwskazań.

Stomatologia w narkozie – czym należy pamiętać przed zabiegiem?

Planując zabieg dentystyczny pod narkozą, należy pamiętać o przestrzeganiu zaleceń zarówno przed, jak i po jego zakończeniu:

  • dobę przed i po zastosowaniu znieczulenia ogólnego nie wolno spożywać alkoholu;
  • należy zrezygnować z jedzenia i picia na około 6 godzin przed zabiegiem;
  • bezwzględnie trzeba wstrzymać się od prowadzenia pojazdów (i obsługi maszyn) dobę po zabiegu.

Ponadto warto ubrać się cieplej, ponieważ gdy znieczulenie ogólne przestaje działać, zwykle pacjenci odczuwają chłód, a niekiedy wręcz trzęsą się z zimna. Zaleca się również zapewnić sobie opiekę na 24 godziny po wizycie, ponieważ możliwe jest uczucie zagubienia i osłabienia w skutek działania podtlenku azotu.

Jak przeprowadzana jest narkoza ogólna?

Bez względu na to czy przeprowadzane jest leczenie zębów pod narkozą u dzieci czy u dorosłych zawsze podczas trwania zabiegu poza dentystą obecny jest na sali anestezjolog wraz z asystą. Konieczne jest bowiem monitorowanie parametrów życiowych i w razie jakichkolwiek komplikacji podjęcie działań reanimacyjnych.

Każdorazowo zebrany zostaje również wywiad, w którym pacjent (lub opiekun pacjenta, jeśli jest nim dziecko) musi podać bardzo precyzyjne informacje dotyczące dotychczas przebytych chorób, wcześniejszych reakcji na narkozy, przyjmowanych leków, aktualnej wagi i wzrostu (w celu dobrania odpowiedniej dawki środka znieczulającego).

Dopiero te dane pozwalają na zakwalifikowanie do zabiegu i podanie znieczulenia ogólnego metodą wziewną, dożylną bądź przez połączenie obu. Niekiedy w przypadku szczególnie zestresowanych osób bądź dzieci, stosuje się dodatkowo leki uspokajające. Ponadto w przypadku najmłodszych pacjentów, opiekun jest obecny zarówno przed podaniem narkozy, jak i przy wybudzaniu dziecka. Wszystko po to, by zminimalizować lęk, który mógłby rzutować na późniejsze, dorosłe regularne wizyty profilaktyczne u dentysty.

Podobnie jak to ma miejsce przy każdej operacji pod narkozą, również przy leczeniu zębów pacjent pozostaje pod obserwacją po wybudzeniu. Zwykle czas ten wynosi 8-12 godzin.

Choć samo znieczulenie ogólne nie wywołuje skutków ubocznych, pacjent może odczuwać pieczenie w miejscu wkłucia, przez które podawany był dożylny środek znieczulający. Ponadto z uwagi na charakter zabiegu możliwe jest miejscowe pękniecie warg, podrażnionych przez szczękorozwieracz, ból gardła, głowy oraz nudności. Sporadycznie pacjenci skarżą się na przemijające zaburzenie czucia w kończynach.

Stomatologia w narkozie – przeciwwskazania do leczenia zębów w znieczuleniu ogólnym

Na leczenie zębów pod narkozą decydują się przede wszystkim osoby, które bardzo boją się wszelkich zabiegów dentystycznych, małe dzieci. Przeprowadza się je także u osób z niepełnosprawnością intelektualną. Choć samo znieczulenie ogólne jest bezpieczne, nie może być zastosowane u wszystkich.

Głównymi przeciwwskazaniami są:

  • trwająca silna infekcja dróg oddechowych (m.in. zapalenie płuc, krtani, oskrzeli),
  • skoki ciśnienia,
  • choroba niedokrwienna,
  • astma oskrzelowa,
  • cukrzyca,
  • choroby tarczycy,
  • choroby nerek,
  • choroby wątroby,
  • epilepsja,
  • choroby układu krwionośnego (m.in. zaburzenie krzepnięcia),
  • alergia na środki wykorzystywane do znieczulenia,
  • choroby metaboliczne mające wpływ na układ oddechowy lub sercowo-naczyniowy.

Leczenie zębów pod narkozą u dzieci i dorosłych jest w pełni bezpiecznym zabiegiem. Ważne jest jednak by przed jego rozpoczęciem i zastosowaniem narkozy poinformować anestezjologa o wszelkich dolegliwościach, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie zdrowotne.